اوقات حزن شیعه ی اثنی عشر رسید                گویاکه شاه تشنه بدشت خطر رسید

آفاق پر عزا شد ولرزید عرش حق                  در کربلا چوزاده ی خیر البشر رسید

زآواز طبل عشرت اعدا بکربلا                   هنگام رنج زینب خونین جگر رسید

لیلی زبی پناهی خود میزند بسر                  داند که وقت فرقت اوبر پسر رسید

پروانه وار، دور قد سرو اکبرش                گردید وگفت شام وصالم بسر رسید

کلثوم از فراق اباالفضل نامدار                 با ناله گفت ، پیک اجل بی خبر رسید

شد نو عروس ازغم قاسم درالتهاب              گفتا که وقت گریه ی شام وسحر رسید

صد آه از فسردگی خاطر رباب                 داند که ظلم حرمله در این سفر رسید *

*- ص 6-طوفان کربلا -انتشارات رجبی -گردا<رنده : سید خراسانی(سید حسین سجادی)

-------- فرا رسیدن ماه محرم  ----------------

تا شاه تشنه لب بدیار بلا رسید             افغان کودکان ززمین بر سما رسید

چون حر نامدار سر راه را گرفت            شیون زاهل بیت بعرش علا رسید

زینب چنین بگفت زسوزدل آن زمان          یامصطفی !حسین تو در کربلا رسید

ای شحنه النجف ، پدر باوقار من              نور دوچشم تو بدو صد ابتلا رسید

عباس نامدار وعلمدار شاه دین               سقای طفلهای حسین با نوا رسید

یا فا طمه ! عروس تو، لیلای خونجگر         دراین زمین پر غم ماتم سرارسید

آندم بگفت ، مادر قاسم بصد فغان             شد موسمی که پیک اجل از قفا رسید 

در ناله شد رباب ،بگفتا کهای دریغ !         بر گشت روز گار ، زمان قضا رسید

پس شاه کربلا بجوانان با وفا               فرمود : حکم گفته ی قالوا بلی رسید

یارب توشاهدی که مطیعم بامر تو          گر پیکرم به تیروسنان از جفا رسید

برمن ببخش جرم فقیهی بروزحشر            سلطانی اشکبار زشرح عزا رسید*

*-ص 7 طوفان کربلا -انتشارات رجبی -گردآورنده سید خراسانی (سید حسین سجادی) 

منتظران چشم براه تواند                        شائق طرفی زنگاه تواند

جاکه همه برخی جان توایم                       تاکی وتا چند کشیم انتظار

عمر دراین غصه بپایان رسید                     بر لب ما منتظران جان رسید

ظلم وستم توده ی غبرا گرفت                     روی زمین زندقه یکجا گرفت

العجل ای گوهر بحروجود                      العجل ای خسرو اقلیم وجود

العجل ای داور گردون غلام                     العجل ای خلق جهان را ،امام

ای دل ، هرزنده دلی سوی تو                   آینه ی روی نبی ، روی تو

سلسله ی اهل صفا ف موی تو                 رونق گلزارجهان ، بویتو

کاردگربرهمه سخت است ، سخت             پرده برانداز ،که وقت است ، وقت

ماکه همه روی بسوی توایم                  منتظردیدن روی توایم

دفترعشق تو زبر، خوانده ایم                اسب به میدان وفا رانده ایم

دیده براه تو، بسی دوخته ایم               با غم تو سوخته وساخته ایم *

*-سرودهای امام مهدی -انتشارات قلم -قم-صص 30-31-گردآورنده :حسن حقجو

باز از سپهر دانش ،  سرزد مهی دل آرا                  کاندر بسیط بینش ، شاهست وفرد ویکتا

از برج دین دهم مه ،مرآت حق تعالی                      درملک دین دهم شه،سلطان ملک بطحا

سرچشمه ی نقاوت ،عاشر امام هادی            -----------

چون صبح نیمه آمد ، ذیحجه را پدیدار                      ماهی شد آشکارا، از برج آل اطهار

یوسف نبود که بیند شاه  ، آمده به بازار                    ورنه یقین بد اورا،از جان ودل خریدار-----------------کو را بدی بمحنت، ناصر امام هادی ---------------

طالع شد از سمانه ، نوری زطور طه ها               کز او یکی تجلی ،درطورشد بموسا

با با رقات موسی، با معجزات عیسی              آمد شهی که سازد ، زنده دم مسیحا----------------------------از لحن با ملاحت ف صادرامام هادی------------

سر از سرادق دین ،زد کوکب ولایت               از پرده رخ فروزان ، شد نیر هدایت

یعنی دهم امام و، عاشر شه وصایت             آن داستان شیران ، توصیف از او کفایت---------------------سیر از پی اطاعت ، حاضر امام هادی-----------

آمد مهی که ظاهر ، ازآسمان زهراست           آمد شهی که سبط ،تاسع زشاه بطحاست

آمد ولی امری ، کزدودمان طاهاست           آمد یگانه شاهی ، کایات حق تعالی است-----------------------آمد مه هدایت ، ظاهر امام هادی----------

آمد شهی که از حق ، بر انس وجان امام است           بر جن وانس شاهست ،سردسته ی عظام است

مشکواه پرضیا است ، مصباح خاص وعام است         با آنکه مدفن او ، خود کعبه ی انام است-------------بودی به هر مشقت ف صابر امام هادی----------

آمد شهی که اورا ، باب السرا مکانش              دادند بعد هجرت ، از شهر وخانمانش

دیدش یک از محبان فآن خواری زمانش               از حا غربت او ترگشت دیدگانش------------------------بر او نمودحکمت ، ظاهرامام هادی----------

فرمود گر به ظاهر، ماراچنین مکان است             لیکن بباطن امر،مارا مکان جنان است

آنسو نگر که بینی،همواره گلستان است             مارا مقام برتر ، زاین دشت وبوستان است---------------------کردش زراه رافت ، باصرامام هادی ------------

رورا چو کردآنسو ، دید ازجنان نکوتر            باغیست پرزاشجار، راغیست پر صنوبر

دشتی پر ازریاحین، صحنیست خوش معطر          پر سوسن است سنبل ، پر لاله است واحمر-------------------بنشسته با شهامت ، ناظرامام هادی-----

یارب بحق زهرا ،هم حرمت پیمبر                     به عز وجاه حیدر،حق شبیر وشبر

حق علی هادی ، از حاضرین محضر               عفوگناه فرما ُ، بگذرزجرم (آذر)-------------------------کاو راست از خطیئت ، ساتر امام هادی------- *

*-دیوان آذر جلد 1 صص 131 -133-چاپ سوم -1348 شمسی- انتشارات اسلامیه

باز از سپهر دانش ،  سرزد مهی دل آرا                  کاندر بسیط بینش ، شاهست وفرد ویکتا

از برج دین دهم مه ،مرآت حق تعالی                      درملک دین دهم شه،سلطان ملک بطحا

سرچشمه ی نقاوت ،عاشر امام هادی            -----------

چون صبح نیمه آمد ، ذیحجه را پدیدار                      ماهی شد آشکارا، از برج آل اطهار

یوسف نبود که بیند شاه  ، آمده به بازار                    ورنه یقین بد اورا،از جان ودل خریدار-----------------کو را بدی بمحنت، ناصر امام هادی ---------------

طالع شد از سمانه ، نوری زطور طه ها               کز او یکی تجلی ،درطورشد بموسا

با با رقات موسی، با معجزات عیسی              آمد شهی که سازد ، زنده دم مسیحا----------------------------از لحن با ملاحت ف صادرامام هادی------------

سر از سرادق دین ،زد کوکب ولایت               از پرده رخ فروزان ، شد نیر هدایت

یعنی دهم امام و، عاشر شه وصایت             آن داستان شیران ، توصیف از او کفایت---------------------سیر از پی اطاعت ، حاضر امام هادی-----------

آمد مهی که ظاهر ، ازآسمان زهراست           آمد شهی که سبط ،تاسع زشاه بطحاست

آمد ولی امری ، کزدودمان طاهاست           آمد یگانه شاهی ، کایات حق تعالی است-----------------------آمد مه هدایت ، ظاهر امام هادی----------

آمد شهی که از حق ، بر انس وجان امام است           بر جن وانس شاهست ،سردسته ی عظام است

مشکواه پرضیا است ، مصباح خاص وعام است         با آنکه مدفن او ، خود کعبه ی انام است-------------بودی به هر مشقت ف صابر امام هادی----------

آمد شهی که اورا ، باب السرا مکانش              دادند بعد هجرت ، از شهر وخانمانش

دیدش یک از محبان فآن خواری زمانش               از حا غربت او ترگشت دیدگانش------------------------بر او نمودحکمت ، ظاهرامام هادی----------

فرمود گر به ظاهر، ماراچنین مکان است             لیکن بباطن امر،مارا مکان جنان است

آنسو نگر که بینی،همواره گلستان است             مارا مقام برتر ، زاین دشت وبوستان است---------------------کردش زراه رافت ، باصرامام هادی ------------

رورا چو کردآنسو ، دید ازجنان نکوتر            باغیست پرزاشجار، راغیست پر صنوبر

دشتی پر ازریاحین، صحنیست خوش معطر          پر سوسن است سنبل ، پر لاله است واحمر-------------------بنشسته با شهامت ، ناظرامام هادی-----

یارب بحق زهرا ،هم حرمت پیمبر                     به عز وجاه حیدر،حق شبیر وشبر

حق علی هادی ، از حاضرین محضر               عفوگناه فرما ُ، بگذرزجرم (آذر)-------------------------کاو راست از خطیئت ، ساتر امام هادی------- *

*-دیوان آذر جلد 1 صص 131 -133-چاپ سوم -1348 شمسی- انتشارات اسلامیه