بار الها در غريبي بيکس وبي ياورم محرم رازم بود اين سينه ي پر آذرمزهر مامون ستمگر رشته ي عمرم گسيخت روز روشن تيره شد در پيش چشمان ترمزندگي جز رنج ودرد وغم براي من نبود مي روم از اين جهان اکنون به پيش مادرممن شدم راحت زدست دشمن بيدادگر واي بر حال دل اهل وعيال وخواهرمآنچنان زهر جفا کرده براعضايم اثر بسته راه ناله ي جانسوز رادر حنجرممن پي ترويج قرآن آمدم دراين سفر جان سپارم در ره دين همچو جد اطهرمنور چشمانم تقي تعجيل کن بر ديدنم اين دم آخر جمال دلربايت بنگرمدوست دارم اين دم آخر ببينم روي تو روي زانو لحظه اي گيريدراين غربت سرممن غريبانه سپارم جان ولي دروقت مرگ ياد دشت کربلاوزاده ي پيغمبرمهر زمان خواهم بنوشم آب سرد خوشگوار از حسين وکودکان تشنه لب ياد آورمچون ببينم روي فرزندعزيز بيکسم يادعاشورا وجسم غرقه خون اکبرمگفت با آن لشکر خونخوار سبط مصطفي از عطش جان مي دهد بر روي دستم اصغرم(کربلايي) مرگ باعزت به از ذلت بود اين بود درسي براي آنکه دارد باورم ----به نقل ازشکوفه هاي غم -جلد اول -صص316-317-ا-نادعلي کربلايي -انتشارات خزر-تهران---زهر سوزان -حضرت امام رضا ----------از شرارزهر سوزان يا علي موسي الرضا کشته گشتي در خراسان يا علي موسي الرضابر حريمت امر گريه داده اي اي شاه دين جملگي بودند گريان يا علي موسي الرضاکرد تبعيدت چو مامون ستمکار لعين خون دل خوردي به دوران يا علي موسي الرضااز نماز فطر مامون منع کردي چون ترا شد دلت زآن غصه نالان يا علي موسي الرضادر غريبي مانده اي بي يار اي سلطان دين زاين جفا هستم در افغان يا علي موسي الرضاريخت مامون زهر قتاله به کام اقدست گشته اي زآن زهر بي جان يا علي موسي الرضاچون گزيده مار در حجره بپيچيدي بخويش هر زمان نالان وگريان يا علي موسي الرضااز مدينه خودتقي آمد چواندر شهر طوس در برت آن نورتابان يا علي موسي الرضاسر نهادي برسر زانوي فرزندت جواد ازشرارزهر سوزان يا علي موسي الرضاگاه جان دادن سرت بودي به دامان پسر اي خديو ملک ايمان يا علي موسي الرضاليک معصومه نبودي خواهرت ، کاندرغمت او کند گيسو پريشان يا علي موسي الرضاهمچنان(آهي) بگو در روز وشب با خون دل اي پناه بيپناهان يا علي موسي الرضا--نقل از: ديوان آهي -جلد دوم-ص 210-211 -علي آهي -انتشارات خزر -تهران ---شهادت امام رضا(ع)