زينب آن بانوي عظمايي که دست قدرتش کهکشان چرخ را بر پاطناب انداختهشمسه ي کاخ جلال ورفعتش از فرط نور مهر عالمتاب را از آب وتاب انداختهدختر مرد دوعالم آن گاه خشم خويش رعشه بر اين چار مام وهفت باب انداختهاين همان بانواست کز نطق وبيان همچون علي انقلاب از کوفه تا شام خراب انداختهمرتضي از تيغ آتشبار راس کوفيان دريم خون روز هيجا چون حباب انداختهدخترش در کوفه از تيغ زبان چون ذوالفقار مغز جان خصم را در التهاب انداختهگر زبانش ذوالفقار حيدري نبود چرا؟خصم رادردل شرر همچون شهاب انداختههمتش چون بازوي خيبر گشاي حيدري بارگاه کفر را در انقلاب انداختهکشتي دين کربلا شد غرق ازطوفان کفر همت زينب زنو آنرابرآب انداختهحلم او صبر وتوانايي زدست صبر برد علم او ازدست هر دانا کتاب انداختهتا قيامت وصف او (موزون ) اگر گويم کم است زانکه حق اورا چوخود در احتجاب انداخته-----از موزون اصفهاني -به نقل از گلستان حسيني -ص:144- گردآورنده :رضارضانور گيلاني رودسري -انتشارات آشنا -چاپ 1389 قمري