فلک تا کی سر کین با عزیزان خدا داری جفا تا چند با آل رسول دو سرا داری
زبستان رسالت سرو ها کز داس کین کندی چه کج بازی که با آزا دگان مصطفی داری
فلک! گلزار احمد را زراه کین خزان کردی نه شرم از مصطفی داری ُنهاز حیدر حیا داری
زداس کینه بر کندی شجرهای ولایت را سر کین از چه با آل علی مرتضی داری
فلک گلهای زهرا را زراه کینه در دوران بصد محنت بصد زاری بخواری مبتلا داری
محمد آنکه زالقاب شریفش یک بودباقر گه از هشام گه زعبدالملک بر وی جفا داری
شه بحر العلومی را که پشت دین قوی از اوست به پشت زین زهر آوده بهرش از چه جا داری
گهی زید ستمگر می کند دعوی ارث از او گهی خونین دلش از کینه ی خصم دغا داری
زجور زید دون واز کینه وبیداد ابراهیم بهار عمر شه را در کمین باد فنا داری
ززهر زین دو پایش گشت آزرده زپا افتاد زبستر خفتنش نالان جمیع ماسوا داری
سه روزش جا به بستردادی و بگذشت از دنیا ازین ماتم بگردن صادقش شال عزاداری
بکش آه از جگر (آذر) زجور چرخ بد اختر بگو تاچند ای چرخ فلک ! جور وجفا داری .
به نقل از دیوان خاج سید غلامرضا آذر خراسانی -جلد اول -صص 92-93 -انتشارات اسلامیه مشهد -چاپ سوم -سال 1348 شمسی
.jpg)
-5.jpg%0a%0a%0a1%d8%ad%d8%b3%d9%8a%d9%86+%d8%ac%d8%a7%d9%86-2+(2).jpg%0a%0a%0a%d8%b4%d9%87%d8%a7%d9%89%d8%aa+%d8%a7/){kind=link}