اربعین شه گلگون گفن است ملک وجن وبشر در محن است
چونکه از شام بلا آل رسول کربلاآمده گریان وملول
هر یکی امده با شور ونوا بسر تربت پاک شهدا
زینب غمزده با شیون وشین یکسر آمد بسر کوی حسین
بر سر قبر برادر چو رسید از جگر ناله ی جانسوز کشید
گفت : ای خسرو صد پاره بدن شکوه دارم ببرت از دشمن
بین که آزرده وبا ناله وآه میهمان بهر تو آمد ای شاه
خیز واز ما بنما استقبال بین که اطفال تو آمد به چه حال
روی طفلان تو گشته نیلی چون عدو بر رخشان زد سیلی
ای برادر زجفای عدوان منزل ما شده اندر ویران
من چه گویم که چه آمد بسرم خون شد ازداغ رقیه جگرم
چون که خوابیده به ویرانه ی شام من ندارم زفراقش آرام
داد جان طفل سه ساله ببرت تا نظر کرد حسین جان بسرت
داغ او کرد مرا زار وغمین چون به غربت شده ویرانه نشین
دیده بست از من وجمع اسرا کرده در گوشه ی ویران ماوا
چون نیاورده ام آن طفل صغیر خجلم از تو ، سراغش تو مگیر
من و(واله ) زغمت دیده تریم بهر تو جان اخا نوحه گریم
---به نقل از صص 255-257 کتاب گلبانگ غم -گرداورنده : محمد غلامی -توسطمحمد تقی زنگی(جوادی) -مداح .قم
.jpg)
-5.jpg%0a%0a%0a1%d8%ad%d8%b3%d9%8a%d9%86+%d8%ac%d8%a7%d9%86-2+(2).jpg%0a%0a%0a%d8%b4%d9%87%d8%a7%d9%89%d8%aa+%d8%a7/){kind=link}